در زمانه‌ای زندگی می‌کنیم که نه‌تنها گلوله و موشک، که «کلمات»، «تصاویر» و «اخبار» هم می‌توانند زخمی‌مان کنند. جنگ‌های امروز فقط در میدان نبرد نیستند، بلکه در صفحه‌ی تلفن‌های‌مان، در
افسردگی یک اختلال روانی رایج است که زنان ۵۰ درصد بیشتر از مردان به آن مبتلا می‌شوند. با وجود فراگیری این اختلال در سراسر جهان (حدود ۵ درصد از بزرگسالان)
داشتن یک تغییر موفقیت آمیز راحت نیست. افکار و احساسات ما معمولا در مقابله با تغییرات رفتاری ممانعت می‌کنند، حتی اگر در راستای بهبود باشد.
تلاش‌های ناموفق شما برای کنترل وضعیت، بیشتر مضطرب‌تان خواهد کرد. این اتفاق باعث می‌شود شما احساس بی‌کفایتی کنید و کنترل نتایج کارها را به کل از دست دهید. این یعنی یک چرخه باطل. اما برای کنترل اضطراب باید چه کنیم؟
باور ما به اینکه هدایت زندگی ما منبع کنترل درونی دارد یا منبع کنترل بیرونی، به رفتار ما شکل می‌دهد. وقتی با چالشی در زندگی خود روبرو می شویم، آیا احساس می‌کنیم که بر نتیجه کنترل داریم یا معتقدیم که تحت سلطه نیروهای بیرونی هستیم؟ پاسخ ما به این سوال به منبع کنترل‌مان اشاره دارد.
در زندگی هر یک از ما موقعیت‌های سختی پیش می‌آید که ممکن است در آن‌ها، آستانه تحمل‌مان پایین بیاید. اینکه درهم می‌شکنیم یا به سلامتی از این بحران‌ها عبور می‌کنیم،
اهی هیجانات منفی‌ای که تجربه می‌کنیم، آنقدر زیادمی‌شود، که ممکن است حس کنیم زندگی‌مان مختل شده. مهارت‌های کنترل پریشانی به ما کمک می‌کند در لحظه، مدیریت افکار و احساسات را به دست بگیریم. ما به این مهارت‌ها نیاز داریم تا بتوانیم در لحظات سخت ذهنمان را آرام کنیم.
احساس گناه بازمانده (Survivor’s guilt) نوعی از حساس گناه است که درصورت مشاهده مرگ افراد، در حادثه‌ای که خودمان هم در آن حضور داشته‌ایم ممکن است اتفاق بیافتد.
ذهن خردمند یعنی چه؟ تقابل بین منطق و احساس کشمکش درونی خیلی از ماست؛ ممکن است فکر کنیم برای تمام موقعیت‌های زندگی لازم است…
تخمین زده می‌شود ۹۰ درصد از بزرگسالان حداقل یک بار در زندگی خود یک رویداد آسیب‌زا را تجربه کرده‌اند.در شرایط پیشرفته، تروما منجر به PTSD (اختلال پس از سانحه) می‌شود.
