
از دل ویرانی، مهربانی بسازیم: راههای پرورش همدلی در دل بحران
در دل هر بحران، کودکی نشسته است که جهان را با چشمهایی تازه نگاه میکند. کودکانی که در میانه جنگ، بحرانهای اجتماعی، تروماهای جمعی و

وقتی تاریخ تکرار میشود: چگونه از روایت قربانیبودن عبور کنیم؟
جنگها، بحرانها و بیعدالتیها همیشه با صدای آژیر و انفجار تمام نمیشوند؛ گاهی در ذهنمان میمانند، آرام و بیصدا، و کمکم شکل زندگیمان را تغییر

راهنمای حفظ ایمنی در شهرهای ناامن
میلیونها نفر در ایران، که به دلیل مسئولیت، کار، مراقبت از عزیزان، یا عدم دسترسی به پناهگاه امن، مجبور به ماندن و تردد در شهرهای

شناخت و مواجهه با علائم روانتنی
زندگی در سالهای اخیر، با تجربههای عمیقی از ترومای جمعی و بحرانهای پیدرپی گره خورده است. برای بسیاری از ما، از نسلهایی که جنگ تحمیلی

چگونه در دل جنگ، با اختلافنظرها کنار بیاییم؟
در روزهایی که از خواب میپریم و صدای انفجار، نه از بلندگوی اخبار، که از پشت پنجره خانه میآید، چیزهایی در درونمان میلرزد. نه فقط

مسئولیت اجتماعی سازمانها در بحران جنگ: تابآوری، همدلی و ساختن آینده
در حالی که در بحرانهای اجتماعی و جنگ، جامعه با موجی از ترس، عدم قطعیت و نگرانی از آینده روبرو میشود. فراتر از خطرات جانی

تابآوری ریشهها، وقتی خطر به خانه میرسد
زمانی که تهدید جنگ از اخبار دوردست به انفجارهای نزدیک خانه و فرار تبدیل میشود، ترس و نگرانی به جزئی جداییناپذیر از زندگی روزمره ما

در دل تروما، خرد زنده میماند
تابآوری در دل طوفان: چگونه «تفکر دیالکتیکی» و «ذهن خردمند» در DBT به سلامت روان ما در جنگ کمک میکنند؟در روزهایی که زندگی از ریخت

مواجهه با بحران: چرا خطر را انکار میکنیم؟
در بحبوحه بحرانهای ناگهانی، به خصوص جنگ، ذهن ما برای محافظت از خود به مکانیسمهای دفاعی پناه میبرد. یکی از رایجترین این مکانیسمها انکار است.