حسادت از موفقیت دیگران ریشه در ناامنی‌های عمیق دارد. سخت است که برای دستاوردها و موفقیت‌های دوستمان خوشحال باشیم در حالی که به حال خودمان افسوس می‌خوریم.

از نظر آماری، اکثر افرادی که وزن خود را از دست می‌دهند، دوباره آن را برمی‌گردانند. کاهش وزن کار سختی است. پس چرا یک نفر بعد از این همه سختی

همه‌ ما کم و بیش به تایید اجتماعی و پذیرفته‌شدن نیاز داریم. اما اگر در این مسیر زیاده‌روی کنیم، تبدیل به آدمی می‌شویم که دیگران ما را کنترل می‌کنند نه خودمان.

اگرچه افرادی وجود دارند که از شکست‌های‌شان انگیزه می‌گیرند تا دفعه بعدی بهتر تلاش کنند و هدف‌شان را بدست آورند، افرادی هم وجود دارند که با همان شکست اول تسلیم می‌شوند و عقب می‌کشند. اما چطور با شکست‌های‌مان مواجه شویم؟

ما در زندگی با انواع مختلفی از ریسک روبرو هستیم: خطرات مالی، جسمی، عاطفی، اجتماعی و کسب و کار، اما اغلب افراد از خطراتی که به آن‌ها کمک می‌کند تا به نهایت پتانسیل و توانایی خود برسند دوری می‌کنند. چرا که از آن‌ها می‌ترسند.

گذراندن زمانی به تنهایی مطمئنا جزو اولویت‌های بسیاری از مردم نیست. برای خیلی از ما فکر کردن به تنهایی خوشایند نیست و حتی برای بسیاری ترسناک به نظر می‌رسد.

همه ما تمایل داریم سهمی عادلانه در این دنیا داشته باشیم؛ باور داریم بخاطر کسی که هستیم یا کسی که بودیم، چیزی طلب داریم و این اصلا باور سالمی نیست.