در سال‌های اخیر زنان دنیا راحت‌تر و با ترس ‌کم‌تری درباره مصائب ناشی از تجاوز جنسی سخن می‌گویند. جنبش‌های مانند “من هم” در این چند سال اخیر باعث شده است تابوهای اجتماعی و پنهان‌کاری در زمینه تجاوز جنسی کاهش داشته باشد.

داشتن یک شخصیت مستقل به ما قدرت تصمیم‌گیری و تغییر شرایط را می‌دهد. ما با کار بر روی استقلال شخصیت‌مان، به خودمان این فرصت را می‌دهیم که خوشبختی‌ای که بر اساس شرایط خودمان تعریف شده را پیدا کنیم.

بسیاری از همسرانی که در پروسه طلاق هستند، به سادگی نمی‌تواند رابطه‌ خود را با زن یا شوهر سابق خود قطع کنند. از وابستگی و پیچیدگی‌های عاطفی که بگذریم به‌خاطر فرزند یا منافع مالی مشترک، گاهی حفظ این ارتباط ناگزیرست. اما اینکه این ارتباط با چه رویه‌ای ادامه پیدا کند و مرزگذاری پس از طلاق به چه شکل باشد، مهم‌ است.

ترس از طلاق و اضطراب از طلاق دو حس واقعی هستند که در زندگی مشترک با آن مواجه می‌شوید. حتی اگر خودتان آن را درخواست نکرده باشید.

روان‌درمانی می‌تواند در بحث حساسی مثل طلاق گرفته تا بقیه بخش‌های زندگی، کمک مهمی به رشد و پیشرفت ما در زندگی کند.شاید تا چند سال پیش این موضوع تابو محسوب می‌شد، اما رفته رفته روان‌درمانی در بحران‌های شخصی دارد جای خودش را باز می‌کند.

۲۷ درصد از طلاق زنان مربوط به زندگی‌های مشترک زیر دو سال است. این واقعیت نشانگر آن است که جامعه ما بیش از پیش به آموزش راه‌حل‌های مواجهه با بحران و سواد عاطفی نیاز دارد.

بازتوانی پس از طلاق یکی از مهم‌ترین معضلات هر جامعه‌ است. طلاق در دسته‌بندی اتفاق‌های اضطراب آور، رتبه دوم را بعد از تجربه‌‌ مرگ اعضای خانواده‌ دارد؛ به همین خاطر هم است که از سرگذراندن آن به لحاظ روانی، یک پروسه‌ سوگواری‌ مشابه مرگ یک عزیز را به دنبال خواهد داشت.

چگونه بهترین خودمان باشیم؟ تبدیل‌شدن به نسخه بهتری از خودمان، پیش از هر چیز به داشتن یک ذهن قوی برمی‌گردد.

انتقال خبر طلاق به فرزندان یکی از سخت‌ترین بخش‌های پروسه طلاق است؛ کودکان بسته به سنی که در آن قرار دارند، برداشت‌شان از جدایی والدین اضطراب‌های خاصی را برای‌شان به دنبال خواهد داشت.